Eurax
Marketing Dəftəri Azərbaycan Dilində Yazılan İlk Marketinq Bloqudur!

Mar 23, 2010

Uşaqlığımın Novruzu və Uşaqlarımın Novruzu

Bir dənə oğlum var, o da körpədir. Novruzu dərk edəsi yaşda deyil. “Uşaqlarım” isə ətrafımda olan bütün uşaqlardır.

“Nerde o eski Ramazanlar” demək üçün yazmıram bu yazını. Sadəcə olaraq xatırladım. Uşaqlığımın Novruzu üç hissədən ibarətdir. Çünki, mənim uşaqlığım da üç hissədən ibarətdir.

Birincisi Müharibəyə qədərki dövrdür, xatırladığım odur ki, axır çərşənbə günü millət səhərə kimi yatmırdı, qonaq gedirdi, qonaq gəlirdi, torba atırdıq (biz tərəfdə papaq atılmırdı o vaxtlar), kəndin ortasındakı dörd yolda tonqal qalayırdıq, bir ay əvvəldən yumurta döyüşünə hazırlaşırdıq və az qala bir ay hər gün bayram edirdik.

Sonra gəldi müharibə dövrü. Müharibə dövrünün ilk vaxtlarında yenə balacalar əylənməyə davam edirdi, çünki anlamırdı nələrin baş verdiyini. Hətta kəndimizə ilk top düşəndə biz qaçıb gedib ora baxmaq istəyirdik, yaxşı ki atam icazə vermədi, yoxsa biri də bizim başımıza düşə bilərdi. Müharibə dövründə Novruzlarımıza forsunka, top barıdı və yanan 4-45 avtomat güllələri əlavə olundu. Forsunka əməlli başlı təhlükəli idi (anam bizimkini alıb atmışdı), yanan güllələr isə ucunu çıxarıb tərs taxdıqda yana yana göyə qalxırdı. Bu bizim fişəngimiz idi. Top barıdı isə qarğının içərisində roket kimi üçürdu və maraqlı səs çıxarırdı. 1993-cü il isə axırıncı bayramımız oldu (bayram demək olarsa), çünki ondan sonra hər dəqiqə ölüm ola bilərdi, ona görə də bayram olmadı. Atəşkəs isə bizim kəndin işğalından az sonra bağlandı.

Müharibədən sonra qaçqın məktəblərində dərs yox idi. Bakı məktəblərində isə bizə qaçqın deyirdilər. Bakılılara nifrət edirdim. İndi fikirləşirəm ki, bəlkə də qeyri-adi heçnə yox imiş, mən qaçqın olmuşam, onlar da mənə qaçqın deyib. Burda nə var ki? Amma, bəlkə də nəsə var.

Nə isə, mən müharibədən sonrakı uşaqlığımı Türk Kolejlərində keçirdim ki, orda da uşaqlıq rejim altında keçir. Qanunlar, qaydalar və.s Qısası, mən müharibədən sonra Novruzun dadını əvvəlki kimi heç vaxt ala bilmədim.

İndi fikirləşirəm ki, uşaqlığımın Novruzu yaxşı idi yoxsa uşaqlarımın? Uşaqlığımın!

Bəlkə də Novruz elə uşaqlar üçün bayramdır..

Mar 8, 2010

Şadlıq Saraylarının Fəaliyyəti Haqqında Qanun Layihəsi

Lazımdır yoxsa yox?

Dünən toyda idim. Yeganə Şadlıq Sarayında, ilk dəfə idi olurdum.

Sarayın içərisi qəhvə-i və qızılı rənglərlə həddindən artıq lazımsız səviyyədə (bu mənim zövqümə görə şərhdir, yəqin ki kimlərinsə də belə xoşuna gəlib) dekorasiya edilib. Ürək açan deyil çox da. Nə isə!

Aş gəlir deyildi və qeyd edildi ki, “Bakıda şadlıq sarayları çoxdur. Hərəsinin də özünəməxsus aş təqdim etmə mərasimi var. Amma, Yeganə Şadlıq Sarayının Yeganə Rəqs qrupunun təqdimatı çox maraqlıdır”.

Yeganə Rəqs qrupu isə milli aşı İngilis müusiqisi ilə təqdim etdi. Onsuz da bu aşın xalqın dili ilə desək “urvatı” qalmır toylarda, bu tipli təqdimat da ümumiyyətlə işin milliliyini məhv edir.

Mənim dərdim nədir? Dərdim odur ki, mən bura Koreadan qonaqlarım gələndə “milli” yer tapmıram ki, onları aparım, milli bir şey tapmıram ki göstərim. Utanıram açığı!